Belli kelimesi Türkçe'de "alamet, işaret, emare" anlamına gelir.
Eski Türkçe belgü "alamet, işaret, emare" sözcüğünden +lIg sonekiyle türetilmiştir. Eski Türkçe sözcük Ana Türkçe yazılı örneği bulunmayan *bel- "işaretlemek, damgalamak" fiilinden +? sonekiyle türetilmiştir. Daha fazla bilgi için belir- maddesine bakınız.
Belli kelimesi tarihte bilinen ilk kez belgülüg "bilinen, aşikâr, açık" Atebet-ül Hakayık (1300 yılından önce)belgülü "aynı anlamda" [ Ebu Hayyan, Kitabü-l İdrak (1312) ]belgülü "aynı anlamda" [ TDK, Tarama Sözlüğü (1300-1500) ]bellü "aynı anlamda" [ TDK, Tarama Sözlüğü (1300-1700) ] eserinde yer almıştır.
Bu kelimenin kökeni ve ayrıntılı kaynak için kelimeyi etimoloji sözlüğünde inceleyebilirsiniz: Belli kelime kökenini göstermek için tıklayın.
ETü sadece belgü ve belék (hediye) sözcüklerinde görülen *bel- kökünün mahiyeti açık değildir. Bil- kökünün varyant biçimi veya /l/ sesi etkisiyle /é/ > /e/ evrimi düşünülebilir. Anlam bakımından karş. Arapça ˁilm (bilgi) = ˁalam (işaret, gösterge).
Bu kelimeye benzer bazı kelimelere göz atın; belli, beyyine, fütur, hac, mulatto, rehavet
Veya Belli kelimesi hakkında ayrıntılı bir arama başlatmak için buraya tıklayın.