Eski Türkçe yér sözcüğünden evrilmiştir.
Yer kelimesi tarihte bilinen ilk kez yér "yeryüzü, dünya" Orhun Yazıtları (735) : üze kök teŋri asra yağız yer kılındukda [yukarıda mavi gök aşağıda kara yer yaratıldığında]yér "1. dünya, 2. (Oğuzlarda) oturulan yer, diyar, yurt" [ Divan-i Lugat-it Türk (1070) ]yérlü "yerleşik, sabit" [ Dede Korkut Kitabı (1400 yılından önce) : Yerlü kara dağlaruñ yıkılmasun ]yerlenmek "yerleşmek, yer edinmek" [ TDK, Tarama Sözlüğü (1400 yılından önce) : bir gölcük içinde iki kaz yerlenmişdi ]yerel "mevzii, lokal" [ TDK, Felsefe ve Gramer Terimleri (1942) ]yerleşke "kampüs" [ m (1979) : yerleşkemizin çeşitli yerlerinde görevlendirilmek üzere teknik personel alınacaktır ] eserinde yer almıştır.
Bu kelimenin kökeni ve ayrıntılı kaynak için kelimeyi etimoloji sözlüğünde inceleyebilirsiniz: Yer kelime kökenini göstermek için tıklayın.
İlk anlamı "yeryüzü, toprak" (gök karşıtı) iken, BTü "yurt, barınılan yer", TTü "mevzi, locus" anlamları belirir.
Bu kelimeye benzer bazı kelimelere göz atın; yer, yermek, yerel, yerinde, ibka, kaim, kaymakam, naip, sabit
Veya Yer kelimesi hakkında ayrıntılı bir arama başlatmak için buraya tıklayın.