Orun kelimesi Türkçe'de "2. koymak, kondurmak, vazetmek, kaim etmek" anlamına gelir.
Eski Türkçe or- "2. koymak, kondurmak, vazetmek, kaim etmek" fiilinden +In sonekiyle türetilmiştir. Eski Türkçe fiil Eski Türkçe orun sözcüğünden evrilmiştir.
Orun kelimesi tarihte bilinen ilk kez orun "yer, makam, taht, konak, gâh" Uygurca (900 yılından önce) eserinde yer almıştır.
Bu kelimenin kökeni ve ayrıntılı kaynak için kelimeyi etimoloji sözlüğünde inceleyebilirsiniz: Orun kelime kökenini göstermek için tıklayın.
Anlam ilişkisi için karş. yarım < yar-. Aynı şekilde İngilizce half < Germence *skelf- (kesmek).
Bu kelimeye benzer bazı kelimelere göz atın; orun, örüntü, gurur, hal1, hayal, hayalet, kıyafet
Veya Orun kelimesi hakkında ayrıntılı bir arama başlatmak için buraya tıklayın.