Eski Türkçe kara sözcüğünden evrilmiştir.
Kara kelimesi tarihte bilinen ilk kez kara "1. siyah, 2. fakir, alelade, uğursuz" Orhun Yazıtları (735) : kızıl kanım tökti kara terim yögrdikararmak "karalaşmak, karanlık olmak" [ Uygurca (1000 yılından önce) ]karaca "bir tür geyik" [ Ebu Hayyan, Kitabü-l İdrak (1312) ]kara yer "kara toprak, genel anlamda yeryüzü" [ Dede Korkut Kitabı (1400 yılından önce) : Kara yerüñ üzerine otaχların dikdürmişidi. ]kara "toprak (deniz ve nehir zıddı), berr" [ Meninski, Thesaurus (1680) : kara ile mi yollarsız yoχsa sefinelerle nehr-i Tuna ile mi yollarsız ]karaağaç "bir ağaç türü, ulmus" [ Meninski, Thesaurus (1680) ]karabatak "bir deniz kuşu" [ Meninski, Thesaurus (1680) ]karayel "kuzey rüzgârı" [ Meninski, Thesaurus (1680) ]karayolu [ c (1931) : Bunun karayolu tarikîle nakli tasavvuru, denizde her hangi bir kaza olmak ihtimalinden kurtarılmak içindir. ] eserinde yer almıştır.
Bu kelimenin kökeni ve ayrıntılı kaynak için kelimeyi etimoloji sözlüğünde inceleyebilirsiniz: Kara kelime kökenini göstermek için tıklayın.
"Fakir, alelade" anlamı kara düzen deyiminde, "kuzey" anlamı Karadeniz adında, "toprak, yeryüzü" anlamı karayolu, kara iklimi deyimlerinde korunmuştur.
Bu kelimeye benzer bazı kelimelere göz atın; karabet, karaf, karanfil, karar, karargâh, karat, kara, karamık, karakter, karamela
Veya Kara kelimesi hakkında ayrıntılı bir arama başlatmak için buraya tıklayın.