Eski Türkçe kün sözcüğünden evrilmiştir.
Gün kelimesi tarihte bilinen ilk kez kün "gündüz" Orhun Yazıtları (735) : tünli künli yéti ödüşke subsız keçtim [geceli gündüzlü yedi günde susuz geçtim]gündelik "bir arazi ölçüsü" [ Meninski, Thesaurus (1680) ]gündelik "yevmiye" [ Esad Efendi, Lehcet-ül Lugat (1732) ]günce "günlük tutulan defter" [ TDK, Türkçe Sözlük, 6. Baskı (1974) ]güncel "günün konusu olan, aktüel" [ TDK, Türkçe Sözlük, 5. Baskı (1969) ] eserinde yer almıştır.
Bu kelimenin kökeni ve ayrıntılı kaynak için kelimeyi etimoloji sözlüğünde inceleyebilirsiniz: Gün kelime kökenini göstermek için tıklayın.
+(İ)ç sonsesinin fiil adı yapan bir takı olduğu varsayılabilir. || Moğolca küçü(n) (kuvvet, sertlik, zor) muhtemelen Türkçeden alıntıdır.
Bu kelimeye benzer bazı kelimelere göz atın; gûnagûn, günü, günah, gün, gündüz, güneş, günlük2, gundi, güney, güneyik
Veya Gün kelimesi hakkında ayrıntılı bir arama başlatmak için buraya tıklayın.