Fino kelimesi Türkçe'de "kaba olmayan, ince, kıymetli, bir köpek türü" anlamına gelir.
İtalyanca fino "kaba olmayan, ince, kıymetli, bir köpek türü" sözcüğünden alıntıdır. İtalyanca sözcük Geç Latince yazılı örneği bulunmayan *finus "bitirilmiş, cilalı, ayrıntısıyla işlenmiş, kaba olmayan" sözcüğünden evrilmiştir. Bu sözcük Latince finis "son, uç" sözcüğünden türetilmiştir. Daha fazla bilgi için final maddesine bakınız.
Fino kelimesi tarihte bilinen ilk kez fino köpeği "bir tür küçük kucak köpeği" Ahmet Vefik Paşa, Lugat-ı Osmani (1876) eserinde yer almıştır.
Bu kelimenin kökeni ve ayrıntılı kaynak için kelimeyi etimoloji sözlüğünde inceleyebilirsiniz: Fino kelime kökenini göstermek için tıklayın.
İtalyanca feluca (aynı anlamda) muhtemelen Arapça veya Türkçeden alınmıştır. Ancak sözcüğün Türkçe telaffuzu, Rumca veya İtalyanca etkisini düşündürür. Arapçadan direkt alıntıda /feluke/ beklenirdi. || Yunanca sözcük MS 2. yy'da İskenderiyeli Athenaeus'tan beri kaydedilmiştir. Ancak Yeni Yunanca εφέλκω fiilinden türetilmesi yakıştırma olabilir
Fino kelimesi hakkında ayrıntılı bir arama başlatmak için buraya tıklayın.