Eski Türkçe eb sözcüğünden evrilmiştir.
Ev kelimesi tarihte bilinen ilk kez eb "konut, çadır" Orhun Yazıtları (735) : özüŋ édgü körteçi seŋ ebiŋe kirteçi [sen iyilik göreceksin evine gireceksin]evlemek "evlendirmek" [ Orhun Yazıtları (735) : inim yéti urım üç kızım üç ärti äblädim [kardeşim yedi oğlum üç kızım üç idi evlendirdim] ]evlenmek "ev edinmek, yerleşmek" [ Divan-i Lugat-it Türk (1070) ]évlen-/öylenmek "izdivaç etmek" [ Ebu Hayyan, Kitabü-l İdrak (1312) ] eserinde yer almıştır.
Ev kelimesi Türkçe'de "" anlamına gelir.
Ev kelimesi Türkçe'de "Soy, nesil." anlamına gelir.
Bu kelimenin kökeni ve ayrıntılı kaynak için kelimeyi etimoloji sözlüğünde inceleyebilirsiniz: Ev kelime kökenini göstermek için tıklayın.
“Dağ eteği” anlamı sonradan türemiştir.
Bu kelimeye benzer bazı kelimelere göz atın; evham, eviç, evkaf, evla, evlat, evliya, evrak, evsaf, evvel, ev
Veya Ev kelimesi hakkında ayrıntılı bir arama başlatmak için buraya tıklayın.