Eski Türkçe eŋse sözcüğünden evrilmiştir.
Ense kelimesi tarihte bilinen ilk kez eŋse "boynun arka tarafı" Ebu Hayyan, Kitabü-l İdrak (1312) eserinde yer almıştır.
Ense kelimesi Türkçe'de "" anlamına gelir.
Ense kelimesi Türkçe'de "Art, arka." anlamına gelir.
Bu kelimenin kökeni ve ayrıntılı kaynak için kelimeyi etimoloji sözlüğünde inceleyebilirsiniz: Ense kelime kökenini göstermek için tıklayın.
Eski Türkçe énmek fiilinin türevleri "aşağı olmak, çukur olmak" ve "yatay olmak" kavramlarını kapsar. Kaşgarlıda nun harfiyle en yazılı olduğu halde, eŋek (yanağın alt kısmı, husye), engel, engin gibi türevler, orijinal sözcüğün sağir nun ile eŋ olduğunu düşündürür.
Bu kelimeye benzer bazı kelimelere göz atın; ense, ensest, ense çukuru, ense kökü, enseleme, enselemek, enselenme, enselenmek, enseletme, enseletmek
Veya Ense kelimesi hakkında ayrıntılı bir arama başlatmak için buraya tıklayın.