Bük kelimesi Türkçe'de "1. engel, tıkaç, 2. sık çalılık, geçilemeyen yer" anlamına gelir.
Eski Türkçe bǖk "1. engel, tıkaç, 2. sık çalılık, geçilemeyen yer" sözcüğünden evrilmiştir. Eski Türkçe sözcük Eski Türkçe yazılı örneği bulunmayan *bü- "eğmek, tıkamak" fiilinden +Ik sonekiyle türetilmiştir. Daha fazla bilgi için bük- maddesine bakınız.
Bük kelimesi tarihte bilinen ilk kez bük "sık çalılık, koruluk" Divan-i Lugat-it Türk (1070) eserinde yer almıştır.
Bük kelimesi Türkçe'de "Böğürtlen." anlamına gelir.
Bük kelimesi Türkçe'de "Ovada veya dere kıyısında çalı ve diken topluluğu." anlamına gelir.
Bu kelimenin kökeni ve ayrıntılı kaynak için kelimeyi etimoloji sözlüğünde inceleyebilirsiniz: Bük kelime kökenini göstermek için tıklayın.
Moğolca biragu (iki yaşında sığır yavrusu), r/z eşdeğerliği gösterir. || Hintavrupa ve özellikle İran dilleriyle paralellikler ilgi çekicidir: Farsça buzak (küçük erkek keçi), buza (teke), Orta Farsça (Pehlevice veya Partça) būz (keçi) < Hintavrupa Anadilinde *bhugo-s (çeşitli hayvanların erkeği). Ancak benzerliğin onomatopeizmden ileri gelmiş olması daha güçlü olasılıktır.
Bu kelimeye benzer bazı kelimelere göz atın; bukalemun, buke, buklet, bukağı, bük, bükmek, buket, bukle, bukağılama, bukağılamak
Veya Bük kelimesi hakkında ayrıntılı bir arama başlatmak için buraya tıklayın.