Sancak Sonuçları

sancak

Eski Türkçe sanç- "saplamak, (sivri bir şey) sokmak" fiilinden +gAk sonekiyle türetilmiştir. Daha fazla bilgi için sancı maddesine bakınız.

sancak alabanda

sancak beyi

sancaktar

alem

Arapça ˁlm kökünden gelen ˁalam علم z "simge, işaret, belirti, sancak, bayrak" sözcüğünden alıntıdır. Daha fazla bilgi için ilim maddesine bakınız.

elviye

Arapça alwiya^t ألوية z "sancaklar" sözcüğünden alıntıdır. Arapça sözcük Arapça lwy kökünden gelen liwāˀ لواء z "sancak" sözcüğünün çoğuludur. Daha fazla bilgi için liva maddesine bakınız.

liva

Arapça lwy kökünden gelen liwāˀ لواء z "sancak, tuğ, bir mızrağa sarılı olarak taşınan alamet" sözcüğünden alıntıdır. Arapça sözcük Arapça lawā لوا z "sardı, büktü" fiilinden türetilmiştir.

şatafat

Arapça şṭf kökünden gelen şaṭf شطف z "Mısır'da Memluk hükümdarlarının egemenlik alameti olan sancak" sözcüğünden türetilmiştir.

duvak

Eski Türkçe tuğ "sancak, alem" sözcüğünden +Ak sonekiyle türetilmiştir. Daha fazla bilgi için tuğ maddesine bakınız.

tuğra

Eski Türkçe tuğ "sancak, alamet" sözcüğünden türetilmiştir. Daha fazla bilgi için tuğ maddesine bakınız.

perçem

Farsça parçam پرچم z "başın büyük bölümünü kazıtarak salınan at kuyruğu şeklindeki saç [esk.], mızrağın ucuna takılan at kuyruğu, tuğ, bayrak, sancak, kâkül" sözcüğünden alıntıdır. Farsça sözcük Farsça par "kanat" ve Farsça çamīdan چميدن z "salmak" sözcüklerinin bileşiğidir.

bando

İtalyanca banda² "müzik grubu" veya Fransızca bande "takım, grup, çete, müzik grubu" sözcüğünden alıntıdır. Bu sözcük Geç Latince bandum "1. sancak, 2. bir sancak altında toplanan güruh, çete" sözcüğünden evrilmiştir. Daha fazla bilgi için bandıra maddesine bakınız.

bandıra

Venedikçe bandéra "bayrak" sözcüğünden alıntıdır. Venedikçe sözcük Venedikçe banda¹ "bayrak, sancak, gemide sancak tarafı" sözcüğünün dr. Bu sözcük Germence yazılı örneği bulunmayan *bandwa "işaret, simge, sancak" sözcüğünden alıntıdır.

ban

Türkçe sözcük, Ad halinde Eskiden Macaristanda sancak beylerine ve küçük prenslere verilen san anlamına gelir. Türkçe dilinden alınan ban kelimesi Osmanlı İmparatorluğu döneminde Macaristan ve Slovenya dolaylarında sancak beylerine ve küçük prenslere verilen san. anlamındadır. Eski Türkçe sözcük, Ad halinde bağırma anlamına gelir.